DESCARTES Descartes crea un método para encontrar a verdade. Formula unhas...

DESCARTES
Descartes crea un método para encontrar a verdade. Formula unhas regras que, seguidas ordenadamente,
levan á verdade, pero a primeira di que só podemos tomar como verdadeiro o evidente, e qué é o
evidente?
Para sabelo, Descartes dubida de todo ata que se decata de que do único que non pode dubidar é de que
está a pensar (porque mesmo os pensamentos poden ser erróneos porque un “xenio maligno” o pode
enganar), polo que conclúe que el é un ser pensante, e iso é o único evidente.
Pero entón, como podo chegar a outras verdades? Introducindo un elemento superior, máis perfecto ca eu:
Deus, que me garante que non hai un xenio maligno e que todos os pensamentos que se me presenten
claramente son verdadeiros. AsÃ− é posible a subs extensa.
O primeiro principio dende o punto de vista do coñec son eu porque sen o suxeito pensante non podo
acceder a nada, e dende o punto de vista do ser, Deus, porque é perfecto e é a causa de todo (tamén do
suxeito).
Descartes é un racionalista, polo que di que as únicas ideas evidentes e que non cometen erros son as
innatas, non confÃ−a na experiencia nin na imaxinación.
O método
Conxunto de regras para que busquemos a verdade correcta e ordenadamente a través da razón.
Método único para tódalas ciencias que pretende crear novas verdades a partir das xa coñecidas.
Etapas do método:
1.Matemáticas coma modelo (son evidentes e demostrables só coa razón, sen a experiencia).
Invento mirabile: todo pode ser reducido a matemáticas e esas poden ser unha función que se represente
xeométricamente. Formula as “regulae” pero son inviables.
2.Regras para dirixir a razón na procura da verdade:
-Evidencia: non aceptar como verdadeiro nada que non sexa evidentemente verdadeiro.
Pola facultade humana da intuición coñecemos inmediatamente as verdades evidentes.
-Análise: dividir a cuestión en partes para facilitar a súa resolución.
-SÃ−ntese: conducir os pensamentos ordenadamente para chegar de simples a complexos.
Pola dedución accedemos a novas verdades (complexas) a partir das xa coñecidas (simples).
-Revisión: para comprobar que non hai erros. Pola orde.
Pero, qué é evidente? â
1
A subs
3. A dúbida: é:
-Universal: se dubida de todo.
-Metódica: para chegar á verdade (a dúbida escéptica chega a que non podemos coñecer)
-Provisional
-Teórica
Podo dubidar de:
-Exterior: sentidos: argumento dos sonos (cando sono, o que sono me parece real).
-Mundo mental: os razoamentos matemáticos poden cometer erros.
Pode haber un deus deceptor ou xenio maligno que me engane.
Non podo dubidar de que estou a pensar: penso logo existo = son un ser pensante, con
autoconciencia
O primeiro principio = cogito = res cogitans = subs pensante:
Cousa que pensa â
ten entendemento e vontade.
Para acceder á realidade externa (que é unha hipótese, non unha evidencia), usa as ideas:
-As que proceden das percepcións
-As fabricadas pola imaxinación a partir de outras Ambas cometen erros.
-As innatas: son as únicas claras e distintas.
A subs divina/infinita/eterna
Non é un Deus coma o de S.Tomé e S.Agostiño (teolóxico) senón coma a Idea de Ben platónica ou
o primeiro motor aristotélico (epistemolóxico).
à a causa de todo e é un Deus creador.
Probas da existencia de Deus: non son coma as probas de Tomé senón que son dende o pensamento,
porque é o único do que non podo dubidar.
-Se teño a idea innata de perfección, ma tivo que dar un ser máis perfecto ca min: Deus.
-Se son capaz de pensar ideas innatas, estas existen â
Deus exite.
-Os seres non poden conservarse nin crearse a si mesmos porque son imperfectos e limitados â
2
causa de min non está en min porque se non eu serÃ−a perfecto â
está nun ser máis perfecto: Deus.
La constatación de nuestra finitud o limitación, supone una relación causal del ser humano con Dios, y
esta relación se expresa a través de la idea de Dios que encontramos en nuestra conciencia, y que sólo
à l ha podido crear.
4. Non hai garantÃ−as de que ó pensado lle corresponda unha realidade externa, pero como Deus é
perfecto e bo (e está claro que existe polas probas), me garante que cando concibo algo dun modo claro,
é verdadeiro. Isto desecha a teorÃ−a do xenio maligno.
A subs extensa
Cousas materiais, que teñen coma atributo a extensión (figura, posición e movemento) e ocupan lugar.
Deus nos garante a verdade da idea de extensión.
A fÃ−sica mecanicista
-Pretende lograr o coñec das causas primeiras da natureza.
-3 leis:
·A materia sempre permanece no mesmo estado (mov/repouso).
·Todo mov é en liña recta (lei da inercia), pero sempre hai choques porque non hai baleiro â
choques producen mov circular.
·Nos choques, a cantidade de mov permanece constante.
A bioloxÃ−a
-Os seres vivos son autómatas (poden moverse) pero son subs inertes.
Se poden ir cambiando e reparando as partes.
-No ser humano coinciden a subs extensa e pensante â
pensante, que ten vontade, ten que controlar.
é autómata pero ten paixóns, que a subs
Dualismo antropolóxico: mente e cerebro non se identifican, pero na glándula pineal se da unha
relación entre as dúas subs.
-http://www.luventicus.org/articulos/03U012/descartes.html
-Conclusión, influencia e de onde extraer opinión personal:
Descartes innovou a filosofÃ−a e aplicou as matemáticas ás ciencias fÃ−sicas. Foi o primeiro filósofo
moderno e o iniciador da concepción mecanicista da natureza. Impulsou a subxectividade racional e concibiu
o home coma razón. A partir del, o pensamento moderno tomará coma punto de partida o ser mental e o
pensamento do ser. Locke criticou duramente as ideas innatas. Hume, Kant e Nietzsche criticaron as súas
probas sobre a existencia de Deus.
3