Por un monte libre - Federación Galega de Ciclismo

Por un monte libre de trampas e con bicicletas. A ​
Asociación Pedaladas​
está a promover unha concentración de condena a aparición de trampas nos nosos montes que será o día 8 de Novembro. Esta concentración é so unha resposta a uns terribles feitos pero as trampas son un síntoma de algo moito mais profundo que é o ​
intento de limitar o uso da bicicleta nos nosos montes a unhas rutas prefixadas e elixidas polos xestores do monte​
que na súa maior parte son as comunidades de montes. Esta carta vai ser longa e densa pero é importante porque explica o amparo legal que temos e tamén ideolóxico para defendernos dunha verdade a medias que se usa coma mentira, “os montes son privados é os seus donos regulan o tráfico de vehículos.” A Xunta de Galicia modificou a lei de Montes en xuño do 2012 para adecuala a outros tempos e no seu preámbulo comeza así: “El monte, como recoge una antiquísima tradición, ha sido la base que permitió el sustento de las sociedades antiguas y posibilitó el tránsito a la moderna sociedad de nuestros días, en la que los bosques desempeñan un papel fundamental, tanto desde el punto de vista económico –con la madera como principal aprovechamiento en las sociedades postindustriales– como ambiental –depósito de carbono y verdadero pulmón del mundo actual– y también social y cultural –en cuanto espacio de expansión y lugar de encuentro y esparcimiento–.” É importante ter isto en conta, os nosos montes non son só unha explotación de madeira e froitos, non ten so un servizo económico que dar para os seus xestores senón que é un lugar de gozo e encontro cultural no que o mundo da bicicleta ten moito que dicir. Non queremos entrar nunha profundidade excesiva pero si suficiente para aclarar conceptos, a lei 43/2003 de Montes que se publicou do BOE e o marco superior da 7/2012 da Xunta de Galicia que regula os nosos montes. Esta lei cede no seu artigo 54 bis a responsabilidade de regular o acceso ós montes a xunta de Galicia polo que aínda que a lei estatal so ten en conta restrinxir o acceso as persoas en caso de alto risco de incendio a Xunta podería limitar moito máis o acceso. Polo tanto a Xunta na lei de montes aclara: “Artículo 98. Pistas forestales 1. Todo camino de tránsito rodado de titularidad pública o privada, fuera de la red de carreteras, vinculado a la gestión forestal y ubicado en suelo rústico de protección forestal tendrá la consideración de pista forestal, quedando adscrito a la gestión agroforestal, y, en ningún caso, tendrá la consideración de acceso rodado público a los efectos previstos en la legislación urbanística. 2. ​
La circulación con vehículos a motor por pistas forestales que no sean de uso público ​
o ubicadas fuera de la red de carreteras quedará limitada: a) A las servidumbres de paso a que hubiera lugar, no pudiendo hacerse en actitud de conducción deportiva. b) A la gestión agroforestal, incluida la actividad cinegética y piscícola. c) A los cometidos de vigilancia y extinción de las administraciones públicas competentes. Queda prohibida la circulación motorizada campo a través, por senderos, cortafuegos o vías de saca de madera​
, salvo para aquellos vehículos vinculados a la gestión agroforestal, incluida la actividad cinegética y piscícola​
, a la prevención y defensa contra incendios forestales, a los cometidos de vigilancia y tutela propios de las administraciones públicas y a los eventos y actividades que hayan sido autorizados por la Administración forestal con arreglo al artículo 88 de la presente ley. 3.​
Los titulares de las pistas forestales,​
previa autorización de la Administración forestal, podrán ​
regular el tránsito abierto motorizado por las pistas forestales q
​ue se encuentren fuera de la red de carreteras y no formen parte de las servidumbres de paso, mediante su señalización, sin perjuicio de lo dispuesto en la legislación en materia de prevención y defensa contra incendios forestales, siendo el usuario, en todos los casos, el responsable de los daños o perjuicios que pudieran ocasionarse, tanto a sí mismo como a terceros, en su utilización. En los casos de celebración de eventos y actividades culturales y deportivos ajenos a la propiedad que se desarrollen mediante el tránsito motorizado por dichas pistas, habrá de contarse con la autorización expresa por parte del titular, según lo dispuesto en el artículo 88 de la presente ley. 4. Toda obra de reforma, modificación, transformación o renovación de las pistas forestales principales no podrá alterar ni limitar su carácter prioritario agroforestal, salvo autorización expresa de la Administración forestal. 5. Las características y exigencias constructivas de las pistas forestales principales, viraderos y parques de madera serán establecidas por la Administración forestal mediante orden de la consejería competente en materia de montes, y responderán a la necesidad y viabilidad de los requerimientos de apilado y transporte de los productos forestales y del acceso a los montes de la maquinaria forestal, minimizando el impacto sobre el paisaje, los ecosistemas forestales de gran valor y la erosión y ajustándose siempre que sea posible a la red viaria existente. 6. ​
Los senderos, cortafuegos y vías de saca de madera de carácter temporal no tendrán la consideración de pistas forestales​
. 7. La construcción de pistas, caminos o cualquier otra infraestructura permanente en montes o terrenos forestales, cuando no estuviera prevista en el correspondiente instrumento de ordenación o gestión forestal, requerirá de su modificación, de acuerdo con lo establecido en el artículo 82 de la presente ley. 8. Los instrumentos de ordenación o gestión forestal contemplarán la recuperación o regeneración de la cubierta vegetal de los caminos forestales, cortafuegos, fajas, parques de madera o cualquier otra infraestructura abandonada en el medio forestal, a fin de evitar su progresiva degradación y facilitar su integración en el ecosistema forestal. Da presente lei podemos concluír que ​
a Xunta habilitou ós propietarios​
, enténdase comunidades de veciños, ​
a restrinxir o acceso ós vehículos a motor pero non ós vehículos sen motor como son as bicicletas. En certos lugares están a aparecer carteis que sen a xustificación de eliminación dun camiño vía rexeneración da cuberta vexetal ​
prohiben o acceso ás bicicletas​
excepto se é o que accede é un propietario o cal ​
o noso entender é totalmente ilegal ​
ó non ter un amparo nesta lei. Resumo da lei de Montes: ­ A lexislación vixente da xunta diferencia entre o acceso dun vehículo a motor e unha bicicleta (sen motor). ­ Os montes privados e comunais teñen o dereito a limitar o acceso a vehículos a motor pero non se contempla esta restrición para os vehículos sen motor ou bicicletas. ­ As comunidades de montes que usan o selo da xunta nos seus carteis estano facendo sen coñecemento da Xunta, os carteis non teñen o numero de rexistro obrigatorio pero poñen o nome e o selo da Xunta nestes carteis. ­ As sendas (camiño de menos de 2 metros de sección segundo a lei) esta sempre prohibida para os vehículos a motor pero non di nada das bicicletas. ­ As sendas poden ser eliminadas polos propietarios para integralas no medio forestal. ­ A lei protexe o goce e o acceso ós montes, de feito hai articulado para que as administracións interveñan e promovan isto. Opinión de Pedaladas: Os montes Galegos e os seus camiños son moi anteriores a estas leis e as propias entidades de xestión que son as comunidades veciñais. Hai en lugares onde non existe a problemática do peche de camiños, do intento de limitar o acceso ou o extremo das trampas pero parece xeneralizado o intento de limitar a certos camiños ó transito polo monte o cal entenderedes é un problema grave cara o futuro se gañan estes pensamentos. O monte non só é unha masa arbórea de aproveitamento económico​
, é moito mais, ten moito patrimonio histórico, (petroglifos, dolmens, muíños, camiños históricos…) ten patrimonio paisaxístico e ecolóxico. Todo ese patrimonio é de tódolos galegos non só dos xestores dese monte é así esta rexistrado e referido en numerosas leis, empezando pola Constitución Española que no seu artigo 45 nos ampara no acceso ó medio natural e o artigo 46 protexe todo o patrimonio histórico dando igual quen sexa o propietario. Parécenos retrogrado limitar o acceso as persoas a todos estes elementos, unha privatización de feito, coa escusa de que molestamos ós cazadores ou degradamos os camiños cando isto non e certo. Temos claro que a loita é contra os ciclistas porque agora somos milleiros e percorremos grandes distancias polo monte galego cousa que os peóns non fan e son moitos menos pero o máis probable é que esta loita, unha vez que acaben con nos, pasará a eles e ó final en cada camiño de acceso a un masa forestal teremos un cartel de “prohibido o paso excepto propietarios”. Polo tanto, quizás os non comuneiros deberiamos comezar a pensar en certas cousas, se o monte é deles e nós non podemos nin pasar por el, por que a Xunta gasta 100m € cada ano en extinción de incendios nunha propiedade privada con actividade económica?, por que gastamos fondos públicos no mantemento dos camiños ou en restauración de patrimonio histórico que eles se apropian?, Por que os concellos gastan millóns en crear parques peri­urbanos, en integración de núcleos rurais ou en outras actuacións?, por que os montes de man común teñen de feito exención no IBI?… en fin, quizás debemos chegar​
​
a que a ​
conclusión lóxica é que se o monte é un ben común no momento de percibir diñeiro publico tamén é un ben común cando queremos pasar por el coa nosa bicicleta. O día 8 de Novembro faremos dúas concentracións, ás 11:15 no Campo de Golf de Meis e logo ás 12:30 na Pr España en Pontevedra​
pero isto só é o principio dunha loita longa onde debemos obrigar ós poderes públicos, a dunha vez, facer un defensa pechada das actividades lúdico deportivas no monte que sexan respectuosas co medio e na cal todos debemos estar unidos e fortes na resposta en calquera parte do noso territorio demostrando o noso numero e a nosa convicción​
. Toda a Asociación Pedaladas